-
1 buchać
buchać (-am) < buchnąć> (-nę) ogień, zapach entgegenschlagen; woda, krew strömen, sich ergießen; dym hervorquellen;buchać żarem Hitze ausströmen -
2 buchnąć
buchać (-am) < buchnąć> (-nę) ogień, zapach entgegenschlagen; woda, krew strömen, sich ergießen; dym hervorquellen;buchać żarem Hitze ausströmen
См. также в других словарях:
buchać — ndk I, buchaćam, buchaćasz, buchaćają, buchaćaj, buchaćał buchnąć dk Va, buchaćnę, buchaćniesz, buchaćnij, buchaćnął, buchaćnęła, buchaćnęli, buchaćnięty, buchaćnąwszy 1. «rozprzestrzeniać się w sposób gwałtowny, zwracający uwagę, być ośrodkiem… … Słownik języka polskiego
ogień — m I, D. ognia; lm M. ognie, D. ogni 1. «zjawisko wydzielania się ciepła i światła towarzyszące paleniu się ciał, postrzegane w postaci płomieni i żaru; płomień» Jasny, nikły, słaby, wielki ogień. Blask, żar ognia. Słup, strumień, ściana ognia.… … Słownik języka polskiego
ziać — ndk Xb, zieję, ziejesz, ziej, ział, ziali a. zieli 1. «oddychać głośno, ciężko, z trudem; dyszeć» Ziać z wysiłku, ze zmęczenia. 2. «wydzielać, wyrzucać coś z siebie, buchać czymś» Piwnica zieje stęchlizną, wilgocią, chłodem. Z pieca ziało żarem,… … Słownik języka polskiego